Annemieke: (36): Ik zat aan mijn taks en voelde me machteloos

Ik werkte voor de GGD in Haarlem en Bloemendaal. Het was een super leuke baan, veelzijdig, dynamisch echt waar ik van hou. Eerst werkte ik vier dagen in de week maar nadat er dik twee jaar geleden gezinsuitbreiding is gekomen ging ik drie dagen werken. Opeens kwamen er 16 klassen meer per jaar bij waarvan we de kinderen allemaal individueel moesten spreken.. Ik was dus een dag minder gaan werken maar kreeg er meer werk bij.

Aanvankelijk was het wel het plan om mijn takenpakket te verlichten maar in de praktijk gebeurde dat niet echt dus ik miste gewoon een dag om mijn werk gedaan te krijgen, zo werd de druk groter. Ik heb wel geprobeerd dat terug te duwen maar daar is onvoldoende respons op gekomen dus dat maakte het lastig voor mij.

Daar kwam bij dat ik heel vaak last had van mijn keel, neus en van heel de tijd niezen. Daardoor kon ik niet goed functioneren. Ik moest me steeds vaker ziek melden. Dat gebeurde op een gegeven moment zo vaak dat mijn leidinggevende aangaf dat we moesten gaan kijken naar oplossingen. Toen heb ik ook wel aangegeven dat ik vastliep in de hoeveelheid werk.

Mijn leidinggevende en ik zijn op zoek gegaan naar iemand die een gedeelte van mijn taken over kon nemen Ik droeg iemand voor en dat werd goedgekeurd.

In plaats van dat het toen beter ging ben ik ziek geworden en helemaal uitgevallen. Ik heb geprobeerd om terug te gaan maar ik had telkens te veel last van mijn gezondheid. Uiteindelijk bleek ik verschrikkelijk allergisch te zijn dus er liepen heel veel zaken door elkaar heen en ik merkte dat er iets van mijn bord af moest in plaats van erbij.

De bedrijfsarts adviseerde me om eerst te rusten en dan weer aan het werk te gaan. Ik heb het geprobeerd maar liep tegen een plafond aan. Ik merkte dat ik veel meer tijd nodig had om te herstellen en ik had ook last van de externe druk maar ook van druk die uit mezelf kwam.

Ik zat aan mijn taks en voelde me machteloos in mijn situatie. Ik had iemand nodig om mee te denken aan een oplossing voor het vele ziek zijn. Ik heb toen gevraagd of ik een coach mocht omdat ik niet goed wist hoe ik alles nog kon managen.

Ik kwam bij Karin (coach van Xynthesis) terecht. In eerste instantie ben ik de coaching ingegaan om verder te kunnen met mijn werk. Op een gegeven moment kwam ter sprake dat ik weer zou gaan starten en zou gaan uitbreiden. Daar zat nog zo’n weerstand op omdat ik er fysiek nog helemaal niet toe in staat was. Ik was er toen ongeveer 2 maanden uit. Toen heb ik besloten dat ik wil eerst in alle rust wilde gaan kijken naar wat er allemaal speelde.

Thuis zat er geen ruimte want met een klein kind ga je niet op je gat zitten dus ik zag maar één mogelijkheid en dat was werk waar ik strepen in kon gaan zetten om te kijken hoe ik dan toch wat meer gezondheid en balans terug zou kunnen vinden. Ik heb mezelf een jaartje time-out gegund.

De coaching heeft heel goed ontrafeld waar de pijnpunten zitten en ook waar mijn uitdagingen liggen. Dat is zowel voor werk als voor mijn privéleven duidelijker geworden. Er kwam al heel snel naar voren dat ik niet genoeg voor mezelf opkwam of duidelijk genoeg mijn grenzen stelde Dat gold niet alleen voor het werk maar ook in andere situaties. Je bent toch wie je bent en handelt daarnaar. Er zaten een heel aantal patronen ingeslepen die niet altijd goed werkten. Ik heb inmiddels veel meer zicht gekregen op hoe ik met bepaalde dingen omga en welke opties ik heb.

Ik vond het heel fijn om samen te kijken waar ik meer gezondheid kon creëren voor mezelf, thuis en op het werk. Ik heb best veel zware jaren gehad hiervoor. Het werd al heel snel duidelijk dat het niet alleen op het werk maar ook bij andere dingen niet zo soepel ging. Contacten met werk en ook in de familie, zaken die ik lastig vond om mee om te gaan.

Waar ik achter ben gekomen is dat rust heel belangrijk is voor mij en dat je uitspreken en minder ongezien blijven heel erg belangrijk is. Bijvoorbeeld: Wij werkten op scholen, daar moesten ruimtes zijn voor ons om te werken. Door ruimtegebrek was dat vaak moeilijk om dat voor elkaar te krijgen. Soms kreeg ik een veredeld bezemhok toebedeeld zonder frisse lucht en zonder ramen en daglicht. Dat heb ik een aantal keren geweigerd, de arbo zou daar ook geen goedkeuring aan geven. Maar school na school kreeg ik daar gesoebat over. Ik werd daar moe van en ging er op een gegeven moment soepeler mee om. Ik heb meer geaccepteerd dan ik mezelf waardig achtte, nu denk ik dat ik daar veel meer hoorbaar had moeten blijven.

Ik zou het nu meer communiceren naar de mensen die daar ook verantwoordelijk voor zijn en mezelf daarin serieuzer nemen. Aangeven wat ik wel of niet kan. Als dat betekent dat er werk niet gedaan kan worden dan zou ik dat ook makkelijker naast me neer kunnen leggen in plaats van altijd maar weer proberen dingen voor elkaar te krijgen die mijn verantwoordelijkheid niet zijn.

Er zijn ook situaties waar ik me aan erger. Dan is het belangrijk om bij andere mensen aan te geven hoe het voor mij is. Ik ben erachter gekomen dat ik een veel grotere invloed heb dan ik dacht te hebben.

Bij nieuw werk stel ik ook andere prioriteiten. Er is niemand anders die het op kan pakken. Ik moet voor mezelf zorgen anders gaat het thuis gewoon veel minder. Ik ben er nu heel erg van doordrongen hoe belangrijk dat is. Dat wil ik nu niet meer opgeven. Ik wil ook een leuke levendigheid en luchtigheid behouden voor mijn partner en mijn zoon. Dat vind ik het allerbelangrijkste. Ik weet wat ik kan maar vooral ook wat ik niet kan door deze ervaringen.

Wat ik over de coaching nog wil zeggen dat ik het leuk vond dat er opties waren om te wandelen. Dat was wel heel bijzonder. Met Karin had ik een klik. Zij is coach en geen hulpverlener. Dat vond ik ook een fijne positie. Die gelijkwaardigheid die je dan hebt, werkt voor mij heel prettig.

Verder ben ik er achter gekomen dat ik niet meer zo aan werk vastgeplakt zit. Ik zie mezelf nu veel meer los van wat ik doe, en dat is bevrijdend geweest. Het heeft me een open vizier gegeven.

Ik had mezelf een jaar gegeven om uit te rusten en weer aan het werk te komen maar het ging al veel eerder weer prikkelen. Ik had een sollicitatiegesprek gehad voor praktijkondersteuner bij huisartsen, ook nog in mijn buurt. Het zou voor anderhalve dag zijn en opeens wilden ze iemand voor vier dagen. Ik heb toen aangegeven dat dat echt te veel voor me was en kreeg daardoor de baan niet. Na anderhalve maand werd ik opgebeld dat ze me toch wilden hebben. Ik werk nu anderhalve dag en dat wordt langzaam uitgebouwd naar drie dagen. Het is een leuke baan en ik vind het heerlijk om mijn hersens weer te gebruiken. Ik hou de werklast in de gaten en voel me vrij om dingen zakelijker te benoemen. Ik heb echt geleerd om beter voor mezelf te zorgen.

Hoe ga je om met de druk van je omgeving?

Ruimte voor jezelf

Annemiek geeft aan dat zij veel druk ervaart om zaken binnen haar pakket van werkzaamheden voor elkaar te krijgen. “Ik was dus een dag minder gaan werken maar kreeg er meer werk bij.”

Ze heeft zoals ze zegt het proberen terug te duwen maar dat lukte haar niet.

Het lijkt voor mensen in dit soort situaties bijna onmogelijk om voor jezelf een werkbare situatie te vinden, maar de crux ligt toch bij degene die het overkomt. Natuurlijk hebben organisaties de verantwoordelijkheid om goed voor hun personeel te zorgen. Ik denk ook dat organisaties beter presteren als zij een optimale werkomgeving voor hun personeel creëren.

Beiden zijn uiteindelijk verantwoordelijk voor een goed werkklimaat.

Annemiek wist niet zo goed om te gaan met de druk, óf ze wist niet goed hoe ze aan de organisatie moest laten weten dat ze meer ruimte nodig had om haar werk goed te kunnen doen. Dat zie je vaker, ook in het privéleven vinden mensen dat vaak moeilijk.

In de coaching gaat het er in dit soort gevallen om, er achter te komen waar je je energie in wil zetten, wat je belangrijk vindt en daarin keuzes te gaan maken. Als je dan vervolgens weet wat je wil moet je de ruimte die je wenst om je werk goed te kunnen doen bespreekbaar maken. Dat is voor veel mensen niet gemakkelijk maar het is belangrijk goed voor jezelf op te komen en je grenzen te leren aangeven.

Hoe je omgaat met jezelf en de buitenwereld heeft te maken met je persoonlijkheid maar vooral ook met hoe je gevormd bent. Hoe heb je leren omgaan met de problemen die je in je leven tegen bent gekomen? Vaak doe je dat volgens patronen die misschien ooit nodig zijn geweest maar intussen niet zo effectief meer werken. Bij Annemiek is door middel van een LSI test in kaart gebracht wat haar patronen zijn. Dat heeft haar inzicht gegeven in hoe ze beter om kan gaan met zaken die ze graag, of juist niet graag wil. Ze heeft geleerd om niet vanuit angst maar om met overtuiging te handelen.

Annemiek heeft geleerd hoe ze ruimte voor zichzelf kan creëren waardoor er een werkbare situatie is ontstaan en haar nieuwe werkgever een gemotiveerde werknemer heeft.